Het is een groot voorrecht om een Meester te hebben; het is heel kostbaar.
Toen ik hem ontmoette voelde ik een aantrekkingskracht op een heel diep niveau. Het raakte iets wezenlijks in mij, iets waar ik altijd naar had verlangd. Het raakte aan mijn verlangen naar God.
Die aantrekkingskracht houdt me op de been. Ik wil weten wat het is. Het is niet iets rationeels. Het komt vanuit het hart.
De Meester moedigt mij aan door te gaan, niet te stoppen, en me met zijn Denkgeest te verbinden. Hij moedigt me aan het kleine zelf los te laten en te kijken naar wie ik werkelijk ben.
Zijn onderricht is altijd alleen voor mij bestemd. Hij vraagt iedereen altijd zo op zijn onderricht te reageren. Het is dus heel persoonlijk. Wanneer ik naar mijn gedachten durft te kijken en met behulp van mijn meester de confrontatie met mezelf aanga, wordt ik er altijd uit weggeleid. Het voelt alsof ik wordt opgetild. Ik zie het vanuit een helder perspectief en het probleem verdwijnt.
Ik voel dat hij van binnenuit en van buitenaf met mij werkt.
Iets in mij verandert er. Ik ontdek in het volgen van zijn onderricht en aanwijzingen dat wij door het Licht verbonden zijn. Dat is heel tastbaar. Het maakt dat de afstand tussen mij en mijn Meester kan verdwijnen.
Daarmee neemt de opwinding toe, want het begint echt te worden. Soms betrap ik mezelf op een innerlijke glimlach. Het hart gaat open. Het verlangen neemt toe.
Mijn Meester wijst me altijd op God, Jezus, de Heilige Geest en alle hulp die er van buiten tijd en ruimte beschikbaar is. Hij helpt me altijd om de wereld van beperkingen los te laten en de vrijheid te vinden die zich daarachter bevindt. Wat een geschenk!
Dank je wel Rananda voor je diepe toewijding aan God en aan mij.
Daya Mata
*****************************************************************************************************************
Ik heb echt moeten leren wat de waarde van een meester is. Ik dacht: ik heb een gezond verstand, ik kan goed voor mezelf zorgen en ik heb voldoende vaardigheden om mezelf te redden. Ik dacht dat het bewandelen van het spirituele pad en het meer en meer openen van mijn hart, voldoende was om de eindstreep van ontwaken te halen. Inmiddels, na vele jaren met Rananda en Suzanne te zijn en ze met me te laten werken, zie ik hoe ongelooflijk naïef ik was.
Hoe vaak Rananda mij wel niet heeft laten zien waar ik in mijn basis scheef zit. In mijn basis! Niet hier en daar aan de oppervlakte. Niet het aantal puntjes waar ik enige correctie kon gebruiken. NEE! Hij heeft me laten zien hoezeer ik de wereld gewoon accepteer zoals ik hem waarneem, er voor buig en naar handel. Maar ook: hoe vaak ik angst als drijfveer heb. Én niet in de gaten heb dat ik die wereld van lijden en dood zelfs verdedig, want ja ik ben toch niet (helemaal) gek!
Door te mogen leren van meesters-van-vlees-en-bloed zie ik hoe ongelooflijk blind ik ben geweest, hoezeer ik mezelf in slaap heb gesust en houd. Ik word door hen keer op keer wakker geschud totdat het besef daagt dat bijna al mijn handelingen doordrenkt zijn met schijn, hoop en bedrog. Een hoopje goede bedoelingen bij elkaar.
Oké, als concept had ik dat wel geaccepteerd, maar ik was nog steeds blind voor waar en hoe ik dat dan precies doe. Ik weet nu dat het bewandelen van het spirituele pad echt iets heel anders is dan wat mijn zogenaamde gezonde verstand ervan maakte.
Ik kan mij inmiddels onmogelijk voorstellen hoe ik uit mijzelf naar al die dingen zou hebben gekeken waar Rananda en Suzanne keer op keer de vinger op leggen. Want mijn voornaamste drijfveer, dag in dag uit, is het zoeken van comfort….
Want als ik comfortabel ben, ben ik al blij. Maar die ‘ik’ bereikt nooit vervulling in de zoektocht naar comfort. Het zoek-maar-gij-zult-niet-vinden principe, zoals Jezus dat noemt. Ongelooflijk hoezeer ik al tevreden ben met enkele kruimels. Ik geloof in God, maar ik loop rond alsof God niet in mij gelooft. Terwijl alles wat Hij is, beschikbaar voor me is! Het zoeken naar comfort is een van mijn belangrijkste verdedigingsmechanismes.
Je rondom een meester bewegen weet ik nu, is allesbehalve comfortabel, voor Janine als ego!
Met een meester zijn - en mezelf voor hem te openen - betekent dat ik te allen tijde bereid ben mijn gelijk op te geven. Dat ik bereid ben met open ogen naar mijn heilige huisjes te kijken, ze af te breken en achter mij te verbranden. Alles met het doel om in contact te zijn met Meer Licht. Want de ‘ik’ die vasthoudt aan gelijk hebben is niet in contact met geluk.
Het geschenk van een Broeder die Werkelijk ziet, en mij helpt ook Werkelijk te zien, gaat zoveel verder dan het vluchten in comfort. Hij helpt me te zien dat ik VRIJ BEN. NU! En dat mijn relatie met het Goddelijke al helemaal volmaakt is… Als ik maar bereid ben te stoppen met mijn verhaal van een ‘ik’ die maar koppig blijft vasthouden aan duizend-en-een verhalen waarom het geluk altijd in de toekomst ligt.
Ik weet niet waarom het mij gegeven is dat ik een Meester mag hebben, maar o, o, o wat dank ik God voor het feit dat ik er zelfs twee heb. Want ik weet echt niet hoe ik mezelf uit de droom kan helpen. En precies dat punt hebben zowel Rananda als Suzanne mij leren inzien. Precies in die erkenning dat ik feitelijk niets weet, en mijn spirituele ego al helemaal niet, ligt de deur naar overgave en het vaarwel zeggen van een valse identiteit die ik niet langer wil dienen.
Dankjewel God, voor Uw Plan vol Meesterschap. Ik ben zo blij dat ik het niet alleen kan en dat ik het niet alleen hoef te doen.
Janine
********************************************************************************************************************
En daar was hij, die allereerste avond, zittend met een kleine groep aanwezigen in een kring. Ik was laat en er werd een stoel voor mij buiten de kring gezet. Ik voelde me totaal niet op mijn gemak. Rananda keek naar mij en vroeg: “How are you?” Ik vertelde hem dat ik mij niet comfortabel voelde en wat er toen gebeurde was zo opmerkelijk: hij bood mij zijn stoel aan. Op dat moment was ik nog een toegewijde van Adi Da Samraj en in de stoel van de Meester zitten was echt NOT DONE. Ik kon zijn aanbod dus niet accepteren. Maar zijn woorden gericht aan mij voelden als een liefdevolle omarming en welkom.
Een begin van de relatie was gelegd hoewel het nog ruim een jaar zou duren voordat ik afscheid kon nemen van Adi Da Samraj en de spirituele praktijk van Bhakti Yoga.
Maar daarna omarmde ik Rananda en Een cursus in wonderen met heel mijn hart.
Enkele weken na de eerste ontmoeting maakte Rananda tijdens een publieke avond korte metten met het idee van meditatie. Ik mediteerde elke dag en voelde mij persoonlijk aangesproken. Het was alsof zijn woorden letterlijk klappen uitdeelden in mijn hoofd. Toen ik buiten kwam voelde ik een enorme woede naar hem toe. Hoe durfde hij! Hoe durfde hij mijn inspanningen zo te beledigen! Het duurde lange tijd voordat ik in slaap viel.
Echter, midden in de nacht werd ik wakker en ik wist met een ongekende zekerheid dat hij gelijk had! Hij had mij iets laten zien wat ik voor mijzelf verborgen hield en had zijn vinger op de ‘zere’ plek gelegd. Ik zag hoe ik de meditatie gebruikte uit egoïstische beweegredenen. Het was een aha-ervaring en mijn woede sloeg om in dankbaarheid.
Na die eerste ontmoetingen heeft dit 'patroon' zich herhaald.
Ik ervaar zijn omarming, zijn passie voor mij om te ontwaken, zijn vurige aanmoedigingen om te accepteren wie ik werkelijk ben, zijn liefdevolle hulp, zijn blik (die mij onmiddellijk uit deze wereld kan halen), zijn krachtige woorden, zijn Aanwezigheid.
En ik ervaar de confrontatie als hij ons/mij tijdens de teaching wijst op wat wij het liefst ontkennen of waar wij voor weglopen: onze angst voor God, onze liefde voor de wereld.
Rananda is een helder Licht, volkomen toegewijd aan de waarheid, aan God, en heeft geen respect voor het ego. Dat is een ongelofelijke zegen. Ik heb echter moeten leren om het idee van beledigd te worden om te zetten in het ontvangen van de zegen. Het ego is voortdurend beledigd als woorden van waarheid gesproken wordt maar de Spirit is vol vreugde als de waarheid gesproken wordt!
Een Meester kan je door de pijn en het duister heen leiden waar je zelf nooit naar toe zal gaan. En hij helpt niet alleen met woorden maar met heel zijn Aanwezigheid.
De Meester brengt een helder Licht. En in dit Licht wordt alles uitvergroot. Ik kan er niet meer omheen. Mijn neigingen, mijn oordelen, mijn angsten, mijn overtuigingen, mijn weerstand … alles is voortdurend in mijn gezicht.
In het loslaten ervan voelt het als 'schoongewassen' worden. Ik heb ook regelmatig ervaren hoe diepe emoties (waar niet eens een verhaal aan vastzat) losgemaakt werden waardoor ik ze kon loslaten.
De eerste jaren rondom Rananda hebben mij vaak op mijn plek doen stilstaan. Mijn geest was nog zo in de ban van het ego-denksysteem dat de demonstratie van een ontwaakte geest in actie een teaching op zich was. Ik zag hoe liefdevol hij reageerde op mij en mijn broeders, de hulp die hij aanbood, de woorden die hij sprak. Hij belichaamde het oordeel van de Heilige Geest: of er is een delen van Liefde of er is een roep om Liefde. Ik zag geen eigenbelang, geen neiging om iemand te straffen met liefdeloosheid, geen voorkeuren, geen oordeel maar altijd bereid om te dienen. Zijn perspectief is niet van deze wereld.
Rondom een Meester zijn is als in een vuur zijn. Het kan mijn vuur voor God en Liefde ontsteken of het kan mij ‘verbranden’ indien ik mij verzet. Het is een snelkookpan voor het ego. Ik herinner mij nog een opmerking van een toegewijde van Adi Da die hierover zei: “Don’t you love it!” En zo is het: het ego overstijgen brengt een enorme vrijheid met zich mee. Maar je moet het wel doen!
En tegelijkertijd is er de Liefde die een continue aantrekkingskracht uitoefent. Mijn hart ontwaakt in de nabijheid van de Meester en maakt de herkenning van de waarheid wakker. Ik ervaar Rananda’s woorden vaak als een portaal. Alsof mijn 'eendimensionaal' begrip 'driedimensionaal' wordt. Het krijgt diepte, ik herken de waarheid. Hij ontwaakt in mij wat ligt te sluimeren.
Ik geloof dat het erg moeilijk is om bij een Meester te zijn waarmee je niet een hartsverbinding hebt. Want dat sleept je door alles heen. Dat is wat je beweegt bij hem te zijn. Dat is waarom je wilt luisteren en wilt volgen.
Ik besef dat het een enorme zegen en een zeldzaamheid in dit leven is om dichtbij bij een Meester te leven. Om bij iemand te zijn wiens enige taak is te helpen bij het ontwaken uit de droom. En die in de zekerheid is dat dit leven een illusie is. Rananda zegt vaak: “Ik ben niet hier, net zo min als jij!”
Ik ben zo bevoorrecht en gezegend om in mijn leven Meesters te hebben. Want mijn persoonlijkheid verzette zich met hand en tand om toegewijde te worden. Het is echter een aantrekkingskracht voorbij de persoonlijkheid. Het is voorbestemd. De Heilige Geest heeft de leiding!
Met grote dank aan Meester Jezus, Rananda en Suzanne!
Lena
Comments